Vandaag zijn Britt en ik naar Denhaag gegaan, om de aanvraag voor ons visum te doen. Gelukkig durfde Britt het aan om met de auto te gaan en moesten we niet met de trein gaan. We zijn bijna 5u onderweg geweest (heen/terug), maar gelukkig hadden we een GPS. Enkel toen we rondliepen in Den haag centrum, liet hij ons een rondje maken. Ik had geen bijzondere verwachtingen van het ''Indian visa and Consular Application Centre''. Maar op het toilet aangekomen was het een verrassing dat er nergens toiletpapier te bekennen was. Er was een minimale resterende hoeveelheid toiletpapier. Ondertussen was Britt al gaan kijken op de mannen toilet, nadat ze eerst goed om zich heen gekeken had of er niemand te bekennen was.

Ik had mij voorbereid op een ellenlange wachtrij waardoor we uren zouden vast zitten in het applicatie centrum. Niets was minder waar en om tijd te besparen hadden we een 'tactiek' uitgekiend. We moesten namelijk nog pasfoto's laten maken en dat kon ter plaatse. In een ruimte stond er een Photo Booth om pasfoto's te maken en in een andere ruimte kon je de aanvraag voor een visum indienen! Om creatief om te gaan met onze tijd hebben wij eerst een volgnummer genomen en onze pasfoto's gemaakt. Om de beurt stonden we op de wacht, want een logische volgorde in de volgnummers was er niet. Het is niet zo heel spannend, maar efficiënt was het zeker!

Over 31 dagen vertrek ik, de dagen beginnen te korten. Ik word nog meer bewust van de kleine dingen en waardeer deze elke dag een beetje meer. De mensen die in mijn hart zitten begin ik te missen maar neem ik ook mee. Ik ben nog niet in India, maar voor mij is dit avontuur al van start gegaan. Ik kan niet om mijn angsten heen, dus neem ik ze maar mee.

Liefs, Willemijn