Ik herinner mijn eerste kandidaatstelling, om naar het buitenland te gaan alsof het gisteren was. Dit is al een hele poos geleden en op dat moment leek die buitenlandse stage zo ver weg. Over 21 dagen vertrek ik, samen met Laura, naar India voor een periode van 9 weken. Ongeveer twee weken later zullen Britt, Lotte en Stef ook komen. Soms voelt het heel dichtbij en besef ik dat dit allemaal echt gaat gebeuren, andere momenten voelt het nog onwerkelijk. Ik heb mij ingelezen in India, documentaires gekeken en gepraat met verschillende mensen die in India gewoond hebben of er veel van kennen. Maar ik weet niet of je je ooit echt kunt voorbereiden op zoiets. Dit is iets dat je moet ervaren en dat kan pas als je er bent.

Ik ben heel erg nieuwsgierig naar wat ik allemaal ga zien en ontdekken in India. Van de andere kant vind ik het ook wel erg spannend. Ik heb bijvoorbeeld een klein beetje last van de befaamde vliegangst. Vorig jaar heb ik voor het eerst gevlogen en dat viel eigenlijk wel goed mee, het was een korte vlucht. Toen het vliegtuig wat naar links kantelde, kreeg ik het wel een beetje benauwd toen ik naar buiten keek. Het was toen lachen, gieren, brullen voor de dames (medestudenten) die naast mij zaten. Het was blijkbaar nogal duidelijk te zien aan mijn gezichtsuitdrukking. Nu duurt de vlucht veel langer, maar ik ga er vanuit dat alles goed verloopt.

Ik was erg blij toen mijn visum in het begin van de week aan kwam met de post en morgen komt de pop-up klamboe aan. Besteld bij bol.com ofcourse. De komende weken krijg ik nog enkele vaccinaties, niet het meest aangename gevoel, maar het hoort erbij.

Liefs, Willemijn